التفاسير العظيمة

از فراق تلخ ميكوئى سخن هرجه خواهى كن وليكن آن مكن[1]
تلخ تر از فرقت تو هيج نيست بى بناهت غير بيجا بيج نيست[2]
صد هزاران مرك تلخ از دست تو نيست مانند فراق روى تو[3]
جور دوران وهرآن رنجى كه هست سهلتر اوز بعد حق وغفلتست[4]
زانكه اينها بكذرد وان نكذرد دولت آن داردكه جان آكه برد
از فراق اين خاكها شوره بود آب زردو كنده و تيره بود[5]
دوزخ ازفرقت جنان سوزان شده است بيد ازفرقت جنان لرزان بده است
كربكويم از فراق جون شرار تا قيامت يك بود از هزار