{ قَالُواْ يٰأَيُّهَا ٱلْعَزِيزُ إِنَّ لَهُ أَباً شَيْخاً كَبِيراً } ذكروا فى مقام استرحامه اوصافاً ثلاثةً: ابوّته له الموجبة لحزنه بفراقه، وشيخوخته المستلزمة للتّرحّم، وغاية كبره فى السّنّ مبالغة فى الشّيخوخة او فى المنزلة المستلزمة لمراعاته { فَخُذْ أَحَدَنَا مَكَانَهُ إِنَّا نَرَاكَ مِنَ ٱلْمُحْسِنِينَ } فى أخذ أحدنا عوضه او مطلقاً او الينا سابقاً.